i przyszło nam bronić tej ziemi jak matki, tej czarnej od węgla i mokrej od potu. i tak by się chciało zwyciężyć w tej walce, lecz wiarę przenikał niepokój. bo każdy już wiedział,że zginąć tu trzeba, a potem jak ptaki do nieba. w harcerskich mundurach przez pola,przez piach, w harcerskich mundurach przez życie. harcerskie mundury spłowiałe od lat, a w sercach wciąż słońce w zenicie. i przyszedł ten ranek,że wróg stanął obok, i spojrzał oczyma ze stali. a myśmy tak bardzo kochali to życie, i śmierci tak bardzo się bali. bo lat było mało i życia tak mało, choć los nas nie pieścił,nie głaskał. w harcerskich mundurach... i daliśmy z siebie to wszystko co można, bo daliśmy siebie za wiarę. że polska wyrośnie ogromna, i zgniecie niemiecką nawałę. harcerskie mundury stanęły na straży, gdy grała im trąbka bojowa. w harcerskich mundurach.